Based on research into the close relationship between the logic of civilization and the environment, the performance looks into the disproportionate impact of ecological degradation on women, with a special focus on environmental and gender injustice.

 

According to Timothy Morton, one of the main stumbling blocks in environmental thinking is the image and concept of nature itself, which over the centuries has helped the human mental sphere to develop an illusion of opposition and detachment between the biosphere and civilization. Admiring nature from a distance causes a similar paradoxical mental confusion as the one that patriarchy perpetuates concerning women, raising them on the pedestal of sadistic admiration, while simultaneously subjecting and destroying them.

For decades, the feminist movement has been trying to liberate women from this connection with nature, which has been exploited by the patriarchal idea of women being confined to the domestic sphere and excluded from political participation. The central premise of the project is that there is an analogy between the exploitation of women and that of nature: the lack of respect for them and the place they are assigned, rendering their work, their production, and so on, invisible.

 

 Fertile Soil is the first part of a four-year project under the common title EXTIMA. In it, Olja Grubić explores the externalization of the intimate as a basic gesture of the artist on the one hand, while on the other hand, she opens up the complex relationship between private and public, personal and social.

 Author and performer: Olja Grubić

Coauthors and performers: Lana Zdravković, Kristina Aleksova Zavašnik, Barbara Kukovec, Nohemi Barriuso
Music: Andrej Fon, Vid Drašler / local performers: Filip Arilon, Dino Milosavljevic
Producer: Špela Trošt
Public relations: Sara Horžen
Production: Via Negativa

_________________________________________________________

AL:

 

Extima: Tokë pjellore | E PARË DHE VAJZË performancë

 

 Bazuar në hulumtimin e marrëdhënies së ngushtë midis logjikës së qytetërimit dhe mjedisit, performanca e shqyrton ndikimin joproporcional të degradimit ekologjik tek gratë, me fokus të veçantë në padrejtësinë mjedisore dhe gjinore.

Sipas Timothy Morton, një nga pengesat kryesore në të menduarit mjedisor është imazhi dhe koncepti i vetë natyrës, i cili gjatë shekujve e ka ndihmuar sferën mendore njerëzore të zhvillojë një iluzion të kundërshtimit dhe shkëputjes midis biosferës dhe qytetërimit. Admirimi i natyrës nga larg shkakton një konfuzion mendor të ngjashëm paradoksal si ai që e shkakton patriarkalizmi për gratë, duke i ngritur ato në piedestalin e admirimit sadist dhe duke i nënshtruar dhe shkatërruar njëkohësisht.

 

Për dekada me radhë, lëvizja feministe është përpjekur ta çlirojë gruan nga kjo lidhje me natyrën, e cila është shfrytëzuar nga ideja patriarkale që gratë të kufizohen në sferën shtëpiake dhe të përjashtohen nga pjesëmarrja politike. Premisa qendrore e projektit është se ekziston një analogji midis shfrytëzimit të grave dhe atë të natyrës: mungesa e respektit për to dhe për vendin që u është caktuar, që e bën të padukshme punën e tyre, prodhimin e tyre, e kështu me radhë.

 

 Toka pjellore është pjesa e parë e një projekti katërvjeçar nën titullin e përbashkët EXTIMA. Në të, Olja Grubiq e eksploron eksternalizimin e intimes si një gjest bazë i artistit nga njëra anë, ndërsa nga ana tjetër, ajo i hap marrëdhëniet komplekse midis privates dhe publikes, personales dhe shoqërores.

 

 Autore dhe interpretuese: Olja Grubiq
Bashkautore dhe interpretuese: Lana Zdravkoviq, Kristina Aleksova Zavashnik, Barbara Kukovec, Nohemi Barriuso
Muzika: Andrej Fon, Vid Drashler / interpretues nga vendi: Filip Arilon, Dino Milosavljeviq
Producente: Shpela Trosht
rodukcioni: Via Negativa